چه لذت‌بخش بود شب‌ها را همه این‌طور گذراندن و در خواب، پناه نجستن و از دیر رسیدن، هراس نداشتن و در بند دمیدنِ آفتاب نبودن و مهلت خوشبختی را بی‌پایان پنداشتن و بی‌کیفر رنجی، از آن بهره گرفتن. (ص۱۹۷٫ بیابان تاتارها، دینوبوتوزاتی، سروش حبیبی.)
۱٫ بیابان تاتارها، در سال ۱۹۳۸ نوشته شد، یعنی زمانی که بوتزاتی … ادامه خواندن فرسایش پایان‌ناپذیرِ روزها/ نقد و نگاهی بر «بیابان تاتارها» اثر دینوبوتوزاتی